Ty oddalony o tysiąc mil
ja tutaj sama tkwię.
Choc połączeni głosem komunikatora
tęsknimy za sobą noc i dzień.
Kilka chwil spędzonych razem
mamy w swej pamięci niczym sen.
Tęsknota za bliskością,
ból, gdy jesteśmy w samotności.
Czasem rana zadana przez jedno słowo
powiedziane w pustą przestrzeń,
gdy zapominamy, że już nie jesteśmy sami.
Taka jest nasza miłośc na odległośc…
Pozostaje jedno małe pytanie:
Czy będziemy umieli życ ze sobą
kiedy już będziemy razem?
🙂 Serduszko, z pewnością^^:)Kocham Cie:* jesteś wyjątkowa^^
A jednak nikt nie umie chyba ze mną żyć… Do zobaczenia po drugiej stronie…