“Wirtualni ludzie”

Ty tam, ja tu.
Rozdzieleni setkami km…,
połączeni ekranem monitora,
na którym czytamy
to, co do siebie czujemy,
lub to, co wydaje nam się realne,
a tak naprawdę
znamy tylko te czarne znaczki
ułożone w słowa i nic więcej.
Czy istniejemy na tym świecie?
Czy to tylko impulsy elektryczne?
A może jesteś tylko
inteligentnym programem,
który odpowiada na moje wołania?

Wiersz z kwietnia 2013 roku.

Wiersz pochodzi z tomiku “Cierpienia Anioła“.

Wiersz czyta Karol Gibuła z Poezja Bicia Serca

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *